Η παιδική και εφηβική ηλικία αποτελεί ένα κρίσιμο στάδιο αναφορικά με την διατροφή καθώς διαμορφώνονται σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό οι διατροφικές συνήθειες. Επιπλέον, η έντονη ανάπτυξη που υφίσταται σε αυτές τις ηλικίες καθιστά τα παιδιά και τους εφήβους ως μια ευαίσθητη ομάδα με αυξημένες ανάγκες τόσο σε μακροθρεπτικά όσο και σε μιρκοθρεπτικά συστατικά.

Η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές χώρες με τον μεγαλύτερο ποσοστό παχυσαρκίας σε παιδιά. Οι παράγοντες που συντελούν στην εμφάνιση της μπορεί να είναι γενετικοί ή/και κοινωνικοί ή/και ψυχολογικοί. Κατά κύρια βάση όμως η κυριότερη αιτία είναι ο συνδυασμός μια δίαιτας πλούσιας σε θερμίδες (σε αρκετά μεγάλο ποσοστό ‘’κενές’’ θερμίδες) και η μειωμένη φυσική δραστηριότητα.

Μέρος της διατροφικής παρέμβασης αποτελεί αρχικά η εκπαίδευση των γονέων για ζητήματα που αφορούν τον επαναπροσδιορισμό των διατροφικών και συμπεριφοριστικών συνηθειών του παιδιού τους. Εν συνεχεία εφόσον υπάρχει η απαραίτητη συνεργασία με τους γονείς τότε εντάσσεται στη διαδικασία και το ίδιο το παιδί-έφηβος όπου πραγματοποιείται διατροφική εκπαίδευση και αξιολόγηση της φυσικής του δραστηριότητας. Αυτή η διαδικασία πρέπει να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο επεμβατική καθώς σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να περιορίσουμε ή να πιέσουμε το παιδί-έφηβο.